Σε άρθρο που πρόκειται να δημοσιευτεί στο τεύχος της 15ης Απριλίου της έγκυρης ιατρικής επιθεώρησης Clinical Infectious Diseases φαίνεται ότι η πατρίδα μας έχει ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ. Ανάμεσα σε 27 Ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ έρχεται πρώτη στην κατανάλωση αντιβιοτικών. Η δημοσίευση των στοιχείων έγινε από το European Surveillance of Antimicrobial Consumption Project Group του οποίου η ηλεκτρονική διεύθυνση είναι http://www.esac.ua.ac.be, και το οποίο είναι ανεξάρτητος οργανισμός στα πλαίσια της Ένωσης (επιδοτούμενος) που παρακολουθεί το θέμα της κατανάλωσης αντιμικροβιακών και προτείνει μέτρα για την λυσιτελή αντιμετώπιση του προβλήματος. Αμφιβάλλω για την ακρίβεια των στοιχείων που αφορούν την χώρα μας, γιατί τα δεδομένα υπολογίζονται από το σύνολο των πωλήσεων προς τις φαρμακαποθήκες, αλλά είναι γνωστό ότι υπάρχει το φαινόμενο των παράλληλων εξαγωγών, γεγονός που δεν αμφισβητείται από κανένα και έχει επανειλημμένα οδηγήσει σε ελλείψεις στην αγορά. Και κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι βγαίνει από την βιομηχανία καταλήγει στο καταναλωτή. Το να υπάρχει υπερεκτίμηση της καταναλώσεως στην χώρα μας είναι μάλλον βέβαιο, όπως επισημαίνουν και οι συγγραφείς του άρθρου στην παρουσίαση των αποτελεσμάτων.
Εκείνο που εμένα τουλάχιστον με προβλημάτισε ιδιαίτερα είναι η πολύ μεγάλη κατανάλωση των κινολονών. Οι κινολόνες είναι φάρμακα για τα οποία απαιτείται αιτιολογημένη συνταγογράφηση. Για να πωλούνται λοιπόν τόσο πολύ ή δεν χορηγούνται έπειτα από συνταγογράφηση (κακό) ή χορηγούνται με προσχηματικά αιτιολογημένη συνταγογραφία (χείριστο). Ότι και να συμβαίνει υποδηλώνει αποτυχία της πολιτικής χρήσης αντιβιοτικών. Η ανάγκη λήψεως μέτρων από την πολιτεία και την επιστημονική κοινότητα είναι νομίζω προφανής
Αναρτήσεις
εξαιρετικό σχόλιο, αλλά μήπως πρέπει να επαναδιατυπωθεί ως προς κινολόνες; Οι ίδιοι οι συγγραφείς του ελληνικού μέρους, εκτός από τις μεθοδολογικές αδυναμίες ανέφεραν ΚΑΙ λάθος χρωματισμού-όπου κινολόνες=μακρολίδες και vice-versa
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι έχετε δίκιο, αλλά νομίζω επίσης ότι η οποία επαναδιατύπωση πρέπει να γίνει από τους Έλληνες Συναδέλφους που έδωσαν τα στοιχεία στους συγγραφείς του άρθρου και μάλιστα με επιστολή στο περιοδικό που δημοσίευσε τα στοχεία
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό σχόλιο πράγματι και πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω διαβάσει το άρθρο αλλά αν υπάρχουν μεθοδολογικές αδυναμίες στη συλλογή στοιχείων τέτοιες ώστε η επιπλέον διαφορά «κατανάλωσης» να είναι +63% από το Μ.Ο. της ΕΕ και +30% περίπου από τις ΗΠΑ, Ιταλία και Γαλλία τότε τα Ελληνικά στοιχεία είναι εντελώς αναξιόπιστα (σύνηθες φαινόμενο για την Ελλάδα). Έχω πάντως την εντύπωση πως τα Ελληνικά νοικοκυριά είναι πρωταθλητές στην αγορά αντιβιοτικών ασχέτως αν τα καταναλώνουν ή όχι (δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει σωρεία ληγμένων και μη φαρμάκων μεταξύ των οποίων και αντιβιοτικά κάθε είδους).
Σχετικά με το σχόλιο «Η ανάγκη λήψεως μέτρων από την πολιτεία και την επιστημονική κοινότητα είναι νομίζω προφανής», για ποια πολιτεία και ποια επιστημονική κοινότητα μιλάμε; Αυτές κοιμούνται τον ύπνο του «αδίκου».
Αστέριος Α. Τέρπος, Κυτταρολόγος
Εξαιρετικό σχόλιο πράγματι και πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω διαβάσει το άρθρο αλλά αν υπάρχουν μεθοδολογικές αδυναμίες στη συλλογή στοιχείων τέτοιες ώστε η επιπλέον διαφορά «κατανάλωσης» να είναι +63% από το Μ.Ο. της ΕΕ και +30% περίπου από τις ΗΠΑ, Ιταλία και Γαλλία τότε τα Ελληνικά στοιχεία είναι εντελώς αναξιόπιστα (σύνηθες φαινόμενο για την Ελλάδα). Έχω πάντως την εντύπωση πως τα Ελληνικά νοικοκυριά είναι πρωταθλητές στην αγορά αντιβιοτικών ασχέτως αν τα καταναλώνουν ή όχι (δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει σωρεία ληγμένων και μη φαρμάκων μεταξύ των οποίων και αντιβιοτικά κάθε είδους).
Σχετικά με το σχόλιο «Η ανάγκη λήψεως μέτρων από την πολιτεία και την επιστημονική κοινότητα είναι νομίζω προφανής», για ποια πολιτεία και ποια επιστημονική κοινότητα μιλάμε; Αυτές κοιμούνται τον ύπνο του «αδίκου».
Αστέριος Α. Τέρπος, Κυτταρολόγος
Η πρώτη αναφορά με δεδομένα για τα λοιμώδη νοσήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο 2007 από το ECDC (European Center for Disease Prevention and Control) με τίτλο "The First European Communicable Disease Epidemiological Report"
ΑπάντησηΔιαγραφή[link= http://www.ecdc.europa.eu/pdf/Epi_report_2007.pdf].
Περισσότερα σχόλια από εσάς τους ειδικούς (επειδή έχω μερικές αμφιβολίες π.χ. για το αν ο ιδιωτικός τομέας -και όχι μόνο- είναι συνεπής στις δηλώσεις κρουσμάτων, δεν ξέρω αν τα στοιχεία από το σύστημα αναφοράς είναι αξιόπιστα και πόσο).
Α. Τέρπος
@Τέρπο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ τόσο για το σχόλιο σας όσο και για τον σύνδεσμο ο οποίος
ει΄ναι πολύτιμος για όλους τους ασχολούμενους με την ιατρική. Πιστεύω όπως και σεις ότι όποια στοιχεία αφορούν την χώρα μας έχουν μεγάλα περιθώρια λάθους διότι σε όλους μας δεν έχει καταστεί συνείδηση η δήλωση των λοιμωδών νοσημάτων
Δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί σας (με πικρία) για τα στατιστικά στοιχεία της χώρας μας, τα οποία όχι μόνο έχουν λάθη αλλά είναι σχεδόν ανύπαρκτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε 2 μεταπτυχιακά και πολλές εξειδικευμένες γνώσεις, έχω κυριολεκτικά «ματώσει» στον άγονο τομέα των πληροφοριών για την υγεία των Ελλήνων (ειδικότερα για τον καρκίνο και το ανύπαρκτο αρχείο νεοπλασιών).
Παρότι τα στατιστικά στοιχεία είναι θεμέλιος λίθος για την οργάνωση των υπηρεσιών υγείας (και όχι μόνο) και παρά τις προφανείς ανάγκες της χώρας μας, αισθάνομαι ότι έκανα μια επιλογή ζωής που με έβγαλε απλώς στο περιθώριο.
Με πληγώνει που είμαστε «πάτοι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμη και σε σύγκριση με τις χώρες που μπήκαν πρόσφατα, και πολύ περισσότερο με πληγώνει που αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες μας δεν καταλαβαίνουν (τα μόνα στατιστικά που καταλαβαίνουν είναι αυτά των ψηφοφοριών).
Είναι τόση η προσπάθεια που χρειάζεται για να κάνουμε ένα σοβαρό ξεκίνημα που είναι αμφίβολο αν υπάρχει η υπομονή, η επιμονή και η χρηματοδότηση για να υπάρξει στο μέλλον κάποιο αποτέλεσμα. Δυστυχώς, δεν μάθαμε (σαν σύνολο) να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε και, συν τοις άλλοις, οι περισσότεροι συνάδελφοι δεν ενδιαφέρονται όπως επίσης δεν ενδιαφέρονται τα συλλογικά μας όργανα (πόσοι άραγε να είναι αυτοί που διαβάζουν και ενημερώνονται μετά την ειδικότητα;).
Αλήθεια, πώς θα μπορούσε να περάσει στις νεότερες γενιές ένα κίνητρο (έστω); Ή μήπως πρέπει να δεχθούμε πως δεν υπάρχει προοπτική.
.