Η ανεπάρκεια των μονάδων Εντατικής Θεραπείας

Η έλλειψη κλινών εντατικής θεραπείας είναι γεγονός πανθομολογούμενο. Μάλιστα σχετικά πρόσφατα (31-1-2007) απασχόλησε και τον ημερήσιο τύπο (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ).Θα έλεγα μάλιστα ότι τα πράγματα παρουσιάζονται ηπιότερα από αυτό που καθημερινά συμβαίνει στα νοσοκομεία της περιοχής της Πρωτεύουσας που εγώ ασκώ ιατρική. Οι λόγοι είναι πολλοί και για τους ασχολουμένους με το θέμα χρήζουν περισσότερης διερεύνησης. Για πρακτικούς όμως λόγους θα μπορούσε να τους συνοψίσει κανείς σε:
1. αύξηση των ενδείξεων χρήσεως της μονάδας εντατικής θεραπείας
2. την έλλειψη (πραγματική) κλινών
3. την χρήση των κλινών εντατικής θεραπείας χωρίς σαφή ένδειξη .
Όσον αφορά το πρώτο δεν είναι δυνατόν να γίνει κάτι, διότι η καθημερινή ιατρική πρόοδος με κάθε βεβαιότητα είναι σίγουρο ότι οδηγεί σε αυξημένη ανάγκη κλινών ΜΕΘ . Προ ολίγων ετών παρακολουθώντας διεθνές συνέδριο εντατικής με έκπληξη άκουσα ότι με βάση μαθηματικά μοντέλα το2025 το 30% των κλινών νοσοκομείου θα πρέπει να είναι κλίνες εντατικής θεραπείας. Ίσως οι αριθμοί να είναι υπερβολικοί αλλά η τάση είναι αυτή.
Η έλλειψη κλινών εντατικής στην χώρα μας είναι βεβαία, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, όπως υποστηρίζει η καθ'υλην αρμοδία επιστημονική εταιρεία. Το πρόβλημα όμως γίνεται οξύτερο από την ελλιπή στελέχωση των ήδη λειτουργουσών μονάδων με επακόλουθο το κλείσιμο ήδη αναπτυγμένων κλινών(παράδειγμα το Αττικό αλλά πλείστα όσα νοσοκομεία της Πρωτεύουσας και της Περιφέρειας). Το πρόβλημα κυρίως όπως τονίζετε και σεις αφορά νοσηλευτικό κύρια προσωπικό. Το θέμα για την επίλυση χρειάζεται πολιτική βούληση και σχεδιασμό στον οποίο χρειάζεται συμμετοχή και άλλων υπουργείων πέραν του Υγείας( Οικονομίας ,Δημοσίας Διοίκησης κλπ)
Ως προς το τρίτο που είμαι ίσως και περισσότερο σχετικός έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα: η επιλογή των ασθενών που έχουν ανάγκη εντατικής θεραπείας δεν στηρίζεται πάντοτε σε αυστηρά επιστημονικά κριτήρια αλλά είναι αρκετές φορές αποτέλεσμα οικογενειακών πιέσεων ή ηθικών διλημμάτων των θεραπόντων. Αυτό γίνεται διότι στην χώρα μας δεν έχουν εκπονηθεί κατάλληλα πρωτόκολλα που διασφάλιζαν τον γιατρό αλλά και τον άρρωστο, αλλά και το κοινωνικό σύνολο(λέγε με ασφαλιστικά ταμεία) από άκριτες και μη λελογισμένες αποφάσεις. Η ταπεινή μου πρόταση είναι το Υπουργείο Υγείας να δημιουργήσει επιτροπή για την εκπόνηση των σχετικών πρωτοκόλλων με συμμετοχή του ΚΕΣΥ, της Επιστημονικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας και της κοινωνίας όπως έχει γίνει σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Κάτι τέτοιο και εύκολο είναι και ανέξοδο για τον Προϋπολογισμό