Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Η σύγχρονη Φιλική Εταιρεία



Μη φέρνεται στον νου σας την Οδησσό, αλλά σκεφθείτε το Κολωνάκι κατά την Καθημερινή και τον Πετρουλάκη (25-3-2009)

E-Δράση: Γυρολόγων εγκώμιο...

E-Δράση: Γυρολόγων εγκώμιο...

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Ματρώζος

Κ.Κανάρης




Θυμάμαι από τα μαθητικά μου χρόνια το ποίημα του Γεωργίου Στρατήγη "Ματρώζος". Δεν είχε ιδιαίτερες ποιητικές αρετές αλλά ήταν ύμνος στην αρετή με την αρχαιοελληνική έννοια

Ένας Σπετσιώτης γέροντας, σκυφτός από τα χρόνια,
με κάτασπρα μακριά μαλλιά, με πύρινη ματιά,
σαν πλάτανος θεόρατος γυρμένος απ' τα χιόνια,
περνούσε πάντα στο νησί τα μαύρα γηρατειά.
Είναι από κείνη τη γενιά κι ο γέρο-καπετάνος
που ακόμα και στον ύπνο του την έτρεμε ο Σουλτάνος.


Είναι από κείνους που έχυσαν το αθάνατό τους αίμα,
από τους χίλιους που έβγαλες, πατρίδα μου χρυσή,
είναι από κείνους που έβαλαν στην κεφαλή σου στέμμα
και άγνωστοι σβηστήκανε στο δοξαστό νησί.
Είχες αστέρια ολόλαμπρα στον ουρανό σου κι άλλα,
μα εκείνα που δεν έλαμψαν, ήσανε πιο μεγάλα.


Σαν έγραψαν με το δαυλό της ιστορίας μόνοι,
χωρίς γι' αυτούς τους ήρωες μια λέξη αυτή να πει,
με την πληγή τους για σταυρό κι ατίμητο γαλόνι,
άλλοι στα δίχτυα εγύριζαν και άλλοι στο κουπί.
Κι οι στολοκάφτες των Σπετσών, τ' ατρόμητα λιοντάρια,
με τις βαρκούλες έπιαναν, στο περιγιάλι ψάρια.


Ο γέρος μας παράπονο ποτέ δε λέει κανένα,
μα καπετάνους σαν ιδεί μες στα βασιλικά,
εκείνους που 'χε ναύτες του, με μάτια βουρκωμένα
στα περασμένα εγύριζε και στα πυρπολικά·
και ξαπλωμένος δίπλα μου, μου 'λεγε εκεί στην άμμο
πόσα καράβια εκάψανε στην Τένεδο, στη Σάμο.


«Παιδί μου, τώρα εγέρασα, παιδί μου θ' αποθάνω»,
στο τέλος πάντα μου 'λεγε μ' έν' αναστεναγμό,
«Ένας Ματρόζος δεν μπορεί να κάνει το ζητιάνο,
μα να βαστάξω δεν μπορώ της πείνας τον καημό.
Κλαίω που αφήνω το νησί, θα πάω στην Αθήνα,
πριν πεθαμένο μ' εύρετε μια μέρα από την πείνα»...


«Μου λεν, ο καπετάν Κωνσταντής, απ' τα Ψαρά κει πέρα,
πως υπουργός εγίνηκε μεγάλος και τρανός,
κι αν θυμηθεί πως τη ζωή τού έσωσα μια μέρα
απ' έξω από την Τένεδο, μπορούσε ο Ψαριανός
να κάνει τίποτε για με κι ίσως να δώσουν κάτι
σ' εκείνον που 'χε τάλαρα τη στέρνα του γεμάτη».


Πέντε έξι ημέρες ύστερα εμπήκε στο βαπόρι
κι ακουμπιστός περίλυπος επάνω στο ραβδί,
ως που στην Ύδρα έφθασε, εγύριζε στην πλώρη
το λατρευτό του το νησί ο γέροντας να δει.
Και σκύβοντας τα κύματα δακρύβρεχτος ερώτα,
πως φεύγει τώρ' απ' το νησί και πως ερχόταν πρώτα.


«Εδώ τι θέλεις, γέροντα;» ρωτά τον καπετάνο
στο υπουργείον εμπροστά κάποιος θαλασσινός
ντυμένος στα χρυσά. «Παιδί μου, είναι πάνω
ο Κωνσταντής;». «Ποιος Κωνσταντής;». «Αυτός... ο Ψαριανός».
«Δε λεν κανένα Ψαριανό, εδώ είναι Υπουργείο,
να ζητιανέψεις πήγαινε μες στο φτωχοκομείο!».


Ο γέρος ανασήκωσε το κάτασπρο κεφάλι
και τα μαλλιά του εσάλεψαν σαν χαίτη λιονταριού
και με σπιθόβολη ματιά μες απ' τα στήθια βγάνει
με στεναγμό βαρύγνωμο φωνή παλληκαριού :
«Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα,
οι καπετάνοι σαν και σε δεν θα φορούσαν στέμμα!»


Τότε ο Κανάρης που άκουσε φιλονικία κάτου,
στο παραθύρι πρόβαλε να δει ποιος τον ζητεί
και το νησιώτη βλέποντας λαχτάρησε η καρδιά του
και να 'ρθει επάνω διέταξε με τον υπασπιστή.
Κάτι η φωνή του γέροντα του εξύπνησε στα στήθη,
κάτι που μοιάζει με όνειρο μαζί και παραμύθι.


Τον κοίταξε τα μάτια του μες στα μακριά του φρύδια,
που μοιάζανε σαν αετούς κρυμμένους στη φωλιά,
στον καπετάνο εφάνηκαν με την φωτιά την ίδια,
όταν τα εφώτιζε ο δαυλός τα χρόνια τα παλιά.
Κι ένας τον άλλο κοίταζε κατάματα οι δυο γέροι,
ο ημίθεος τον γίγαντα, ο ήλιος το αστέρι.


«Δεν με θυμάσαι, Κωνσταντή;» σε λίγο του φωνάζει,
«γρήγορα συ με ξέχασες, μα σε θυμάμαι εγώ!....
Ποιος το 'λπιζε να δει ποτές», ο γέροντας στενάζει,
«τον καπετάνο ζήτουλα, το ναύτη υπουργό!...».
Και σκύβοντας την κεφαλή στα διάπλατά του στήθη,
τη φτώχεια του ελησμόνησε, τη δόξα του εθυμήθη.


«Ποιος είσαι, καπετάνο μου; Και ποιο 'ναι το νησί σου;»,
ο Ψαριανός τον ερωτά με πόνο θλιβερό,
«πενήντα χρόνια, μια ζωή, περάσανε, θυμήσου
απ' της καλής μου εποχής, εκείνης τον καιρό.
Μήπως στην Σάμο ήσουνα την εποχή εκείνη;
Στην Κω, στην Αλεξάνδρεια, στη Χιο, στη Μυτιλήνη;»


«Απ' έξω απ' την Τένεδο ...πενήντα πέντε χρόνια
επέρασαν απ' την στιγμήν εκείνη, σαν φτερό.
Σαν να σε βλέπω Κωνσταντή, δε θα ξεχάσω αιώνια...
Ακόμα στο μπουρλότο σου καβάλα σε θωρώ...
Χρόνος δεν ήταν που 'καψες στη Χιο τη ναυαρχίδα
κι ήταν η πρώτη μου φορά εκείνη που σε είδα...


Απ' έξω απ' την Τένεδο, θυμάσαι; Μια φρεγάδα
σ' έβαλε εμπρός μ' αράπικου αλόγου γληγοράδα
μ' οχτώ βατσέλα πίσω της εμοιάζαν περιστέρια
κι εσύ γεράκι γύρω τους... επάνω στο μπουρλότο,
που την κορβέτα τίναξες πρωτύτερα στ' αστέρια,
σαν δαίμονας μες στον καπνό γλυστρούσες και στον κρότο.


Σε καμαρώνω από μακριά... κι οι ναύτες κι ο λοστρόμος
μ' εξώρκιζαν να φύγουμε τους είχε πιάσει τρόμος,
γιατί η αρμάδα ζύγωνε επάνω στο τιμόνι
θάρρος στους ναύτες σου έδινες... δεν βάσταξε η καρδιά μου,
σε μια στιγμή χανόσουνα, σε μια στιγμή και μόνη
και "όρτσα! μάινα τα πανιά!" φωνάζω στα παιδιά μου.


Στο στρίψιμο του τιμονιού μας σίμωσες... μ' αντάρα,
ο Τούρκος κοντοζύγωνε η μαύρη μου καμπάρα
αστροπελέκια και φωτιές και κεραυνούς πετούσε,
μα σαν δελφίνι γρήγορα κι εκείνος εγλιστρούσε.
Οι ναύτες μου φωνάζανε: "Τι κάνεις καπετάνο;"
Κι εγώ τους λέω: "Τον Ψαριανό να σώσω κι ας πεθάνω...".


Και σου πετώ τη γούμενα... και δένεις το μπουρλότο...
κάνω τιμόνι δεξιά... το φλογερό το χνώτο
του Τούρκου θα σε βούλιαζε -θυμάσαι; Σου φωνάζω,
"Πρώτος απ' όλους ν' ανεβείς", μα δεν μ' ακούς κι αφήνεις
άλλοι ν' ανέβουν... έσκυψα κι απ' τα μαλλιά σ' αδράζω,
και σ' έσωσα κι εφύγαμε... μα δάκρυα βλέπω χύνεις!...».


«Ματρόζε μου!» δακρύβρεχτος ο Κωνσταντής φωνάζει
και μες στα στήθη τα πλατιά σφιχτά τον αγκαλιάζει.
Κι ενώ οι δύο γίγαντες με τα λευκά κεφάλια
στ' άσπρα τους γένεια δάκρυα κυλούσαν σαν κρυστάλλια,
δυο κορφοβούνια μοιάζανε γεμάτα από το χιόνι,
όταν του ήλιου το φιλί την άνοιξη το λειώνει.

Αντί αφιερώματος στην 25η Μαρτίου , η ομιλια του Θ. Κολοκοτρώνη στους νέους


Παιδιά μου!

Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποὺ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγοροῦσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των. Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς ἰδῶ, παιδιά μου, εἰς τὴν μεγάλη δόξα τῶν προπατόρων μας, καὶ ἔρχομαι νὰ σᾶς εἰπῶ, ὅσα εἰς τὸν καιρὸ τοῦ ἀγῶνος καὶ πρὸ αὐτοῦ καὶ ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὸν ὁ ἴδιος ἐπαρατήρησα, καὶ ἀπ᾿ αὐτὰ νὰ κάμωμε συμπερασμοὺς καὶ διὰ τὴν μέλλουσαν εὐτυχίαν σας, μολονότι ὁ Θεὸς μόνος ἠξεύρει τὰ μέλλοντα. Καὶ διὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας, ὁποίας γνώσεις εἶχαν καὶ ποία δόξα καὶ τιμὴν ἔχαιραν κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα ἔθνη τοῦ καιροῦ των, ὁποίους ἥρωας, στρατηγούς, πολιτικοὺς εἶχαν, διὰ ταῦτα σας λέγουν καθ᾿ ἡμέραν οἱ διδάσκαλοί σας καὶ οἱ πεπαιδευμένοι μας. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀρκετός. Σᾶς λέγω μόνον πὼς ἦταν σοφοί, καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἐπῆραν καὶ ἐδανείσθησαν τὰ ἄλλα ἔθνη τὴν σοφίαν των.

Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἠμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἠμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν.

Οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, οἱ πρόγονοί μας, ἔπεσαν εἰς τὴν διχόνοια καὶ ἐτρώγονταν μεταξύ τους, καὶ ἔτσι ἔλαβαν καιρὸ πρῶτα οἱ Ρωμαῖοι, ἔπειτα ἄλλοι βάρβαροι καὶ τοὺς ὑπόταξαν. Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλάξη ὁ λαὸς τὴν πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε.

Σὰν εἶδε τοῦτο ὁ σουλτάνος, διόρισε ἕνα βιτσερὲ, ἕναν πατριάρχη, καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἐξουσία τῆς ἐκκλησίας. Αὐτὸς καὶ ὁ λοιπὸς κλῆρος ἔκαμαν ὅ,τι τοὺς ἔλεγε ὁ σουλτάνος. Ὕστερον ἔγιναν οἱ κοτζαμπάσηδες εἰς ὅλα τὰ μέρη. Ἡ τρίτη τάξη, οἱ ἔμποροι καὶ οἱ προκομμένοι, τὸ καλύτερο μέρος τῶν πολιτῶν, μὴν ὑποφέρνοντες τὸν ζυγὸ ἔφευγαν, καὶ οἱ γραμματισμένοι ἐπῆραν καὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν πατρίδα των, καὶ ἔτσι ὁ λαός, ὅστις στερημένος ἀπὸ τὰ μέσα τῆς προκοπῆς, ἐκατήντησεν εἰς ἀθλίαν κατάσταση, καὶ αὐτὴ αὔξαινε κάθε ἡμέρα χειρότερα· διότι, ἂν εὐρίσκετο μεταξὺ τοῦ λαοῦ κανεὶς μὲ ὀλίγην μάθηση, τὸν ἐλάμβανε ὁ κλῆρος, ὅστις ἔχαιρε προνόμια, ἢ ἐσύρετο ἀπὸ τὸν ἔμπορο τῆς Εὐρώπης ὡς βοηθός του ἢ ἐγίνετο γραμματικὸς τοῦ προεστοῦ. Καὶ μερικοὶ μὴν ὑποφέροντες τὴν τυραννίαν τοῦ Τούρκου καὶ βλέποντας τὲς δόξες καὶ τὲς ἡδονὲς ὁποὺ ἀπελάμβαναν αὐτοί, ἄφηναν τὴν πίστη τους καὶ ἐγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καὶ τοιουτοτρόπως κάθε ἡμέρα ὁ λαὸς ἐλίγνευε καὶ ἐπτώχαινε.

Εἰς αὐτὴν τὴν δυστυχισμένη κατάσταση μερικοὶ ἀπὸ τοὺς φυγάδες γραμματισμένους ἐμετάφραζαν καὶ ἔστελναν εἰς τὴν Ἑλλάδα βιβλία, καὶ εἰς αὐτοὺς πρέπει νὰ χρωστοῦμε εὐγνωμοσύνη, διότι εὐθὺς ὁποὺ κανένας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ λαὸ ἐμάνθανε τὰ κοινὰ γράμματα, ἐδιάβαζεν αὐτὰ τὰ βιβλία καὶ ἔβλεπε ποίους εἴχαμε προγόνους, τί ἔκαμεν ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Ἀριστείδης καὶ ἄλλοι πολλοὶ παλαιοί μας, καὶ ἐβλέπαμε καὶ εἰς ποίαν κατάσταση εὐρισκόμεθα τότε. Ὅθεν μᾶς ἦλθεν εἰς τὸ νοῦ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε καὶ νὰ γίνουμε εὐτυχέστεροι. Καὶ ἔτσι ἔγινε καὶ ἐπροόδευσεν ἡ Ἑταιρεία.

Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἅρματα οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποὺ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση.

Εἰς τὸν πρῶτο χρόνο τῆς Ἐπαναστάσεως εἴχαμε μεγάλη ὁμόνοιακαὶ ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι. Ὁ ἕνας ἐπῆγεν εἰς τὸν πόλεμο, ὁ ἀδελφός του ἔφερνε ξύλα, ἡ γυναῖκα του ἐζύμωνε, τὸ παιδί του ἐκουβαλοῦσε ψωμὶ καὶ μπαρουτόβολα εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ ὁμόνοια ἐβαστοῦσε ἀκόμη δυὸ χρόνους, ἠθέλαμε κυριεύσει καὶ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Μακεδονία, καὶ ἴσως ἐφθάναμε καὶ ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη.

Τόσον τρομάξαμε τοὺς Τούρκους, ὁποὺ ἄκουγαν Ἕλληνα καὶ ἔφευγαν χίλια μίλια μακρά. Ἑκατὸν Ἕλληνες ἔβαζαν πέντε χιλιάδες ἐμπρός, καὶ ἕνα καράβι μίαν ἁρμάδα…

Ἐγώ, παιδιά μου, κατὰ κακή μου τύχη, ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων, ἔμεινα ἀγράμματος καὶ διὰ τοῦτο σᾶς ζητῶ συγχώρηση, διότι δὲν ὁμιλῶ καθὼς οἱ δάσκαλοί σας. Σᾶς εἶπα ὅσα ὁ ἴδιος εἶδα, ἤκουσα καὶ ἐγνώρισα, διὰ νὰ ὠφεληθῆτε ἀπὸ τὰ ἀπερασμένα καὶ ἀπὸ τὰ κακὰ ἀποτελέσματα τῆς διχονοίας, τὴν ὁποίαν νὰ ἀποστρέφεσθε, καὶ νὰ ἔχετε ὁμόνοια. Ἐμᾶς μὴ μᾶς τηρᾶτε πλέον. Τὸ ἔργο μας καὶ ὁ καιρός μας ἐπέρασε. Καὶ αἱ ἡμέραι τῆς γενεᾶς, ἡ ὁποία σας ἄνοιξε τὸ δρόμο, θέλουν μετ᾿ ὀλίγον περάσει. Τὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς μας θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα τοῦ θανάτου μας, καθὼς τὴν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα καὶ ἡ αὐριανὴ ἡμέρα.

Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἠμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία.

Τελειώνω τὸ λόγο μου. Ζήτω ὁ βασιλεύς μας Ὄθων! Ζήτω οἱ σοφοὶ διδάσκαλοι! Ζήτω ἡ Ἑλληνικὴ Νεολαία!

Η φιλοζωία του Έλληνος



Αντιγράφω από το Τρωκτικό
"Υπάρχουν κάποια ζώα που πυροβολούν σκύλους στην Λευκάδα. Ανυπεράσπιστα ζώα αλλά κάποια στιγμή η ζωή θα τα φέρει έτσι που θα βρεθούν σε ανάλογη θέση.
Είναι...
δεδομένο ότι θα λειτουργήσει ο θείος νόμος και δεν θα την γλιτώσουν. Τι τους φταίει το ζώο και το πυροβόλησαν; Υπάρχει εξήγηση;"

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Liquid days: Γλωσσική σήψη: Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει...

Liquid days: Γλωσσική σήψη: Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει...

Η Δράση και πάλι



Για το Νέο κόμμα πρόκειται

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Η Ίδρυση της δράσης με το μάτι του γελιογράφου


του Χατζόπουλου από τα ΝΕΑ

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Κουλτούρα υπάρχει και στην επαρχία


Ο φίλος καθηγητής αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Λουκάς Βλάχος θέλοντας να με πληροφορήσει για μια εκδήλωση που γίνεται στο γενέθλιο τόπο του και τόπο της ενηλικίωσης μου την Λιβαδειά, μου άνοιξε τον δρόμο για να επισκεφθώ το ιστολόγιο του τοπικού βιβλιοπωλείου "Σύγχρονη έκφραση."
Βρέθηκα σε ένα παράδεισο με πλήθος πληροφορίες που αφορούν το βιβλίο,μα και το τόπο γενικότερα. Ήξερα ότι στην περιοχή πάντοτε υπήρχε πνευματική κίνηση δεν γνώριζα όμως τι γίνεται στις μέρες μας. Ευχαριστώ τον Λουκά που ήταν η αιτία να επισκεφθώ έστω και εικονικά τον θαυμάσιο αυτό χώρο και να θυμηθώ ώρες της νιότης μου
Σας συμβουλεύω να κάνετε κλικ στον παραπάνω σύνδεσμο

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Οι ΗΠΑ επιτρέπουν την έρευνα στα εμβρυικά βλαστοκύτταρα


Ο Ομπάμα υπογράφει την απόφαση του για τα βλαστοκύτταρα μπροστά στους ενθουσιασμένους επιστήμονες.

Αποφασισμένος να τερματίσει τις πολιτικές και θρησκευτικές παρεμβάσεις στην επιστημονική έρευνα, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ανέτρεψε τη Δευτέρα τους περιορισμούς που είχε επιβάλει ο προκάτοχός του στη μελέτη των εμβρυικών βλαστικών κυττάρων.
«Θα άρουμε την απαγόρευση για την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση της υποσχόμενης έρευνας στα εμβρυικά βλαστικά κύτταρα» δήλωσε ο Ομπάμα σε συνάντηση με επιστήμονες στο Λευκό Οίκο. «Θα υποστηρίξουμε σθεναρά τους επιστήμονες που επιδιώκουν αυτή την έρευνα. Και θα βάλουμε στόχο να γίνει η Αμερική παγκόσμιος ηγέτης στις ανακαλύψεις στις οποίες μπορεί να οδηγήσει» είπε καταχειροκροτούμενος.
Εκτός από την προεδρική εντολή με την οποία υλοποιεί την προεκλογική του υπόσχεση για άρση των περιορισμών, ο Ομπάμα υπέγραψε και ένα προεδρικό μνημόνιο με το οποίο καλεί το Γραφείο Επιστημονικής και Τεχνολογικής Πολιτικής του Λευκού Οίκου να αναπτύξει στρατηγική για την «αποκατάσταση της επιστημονικής ακεραιότητας στην λήψη κυβερνητικών αποφάσεων».
Όπως εξήγησαν αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου, ο Ομπάμα δεν θα θέσει ο ίδιος κατευθυντήριες γραμμές για την έρευνα, αλλά θα δώσει στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH) τη δικαιοδοσία να αποφασίζουν πότε είναι νόμιμο και ηθικό να χρηματοδοτούν έρευνες σε έμβρυα.
Όπως αναφέρει το Reuters, οι μετοχές των εταιρειών που ειδικεύονται στην έρευνα με εμβρυικά βλαστοκύτταρα εκτινάχθηκαν μετά την ανακοίνωση -η αξία της μετοχής της Geron Corp αυξήθηκε έως και 35% και της StemCells Inc. έως και 73%.
Τα εμβρυικά βλαστικά κύτταρα μπορούν να καλλιεργηθούν στο εργαστήριο και να δώσουν οποιονδήποτε ιστό του ανθρώπινου σώματος. Αναμένεται να φέρουν πραγματική επανάσταση στην Ιατρική θεραπεύοντας παθήσεις όπως οι καρδιοπάθειες, ο διαβήτης, οι νόσοι του Πάρκινσον και του Αλτσχάιμερ, ακόμα και η παράλυση.
Όταν πια οι επιστήμονες θα έχουν μάθει τα μυστικά των εμβρυικών βλαστοκυττάρων, πιθανότατα θα μπορούν να δημιουργούν κύτταρα με τις ίδιες ιδιότητες χωρίς καν να χρησιμοποιούν έμβρυα.

«Ανήθικη» έρευνα

Ο Τζορτζ Μπους, γνωστός πολέμιος των αμβλώσεων, θεωρεί ότι η απομόνωση εμβρυικών βλαστοκυττάρων είναι ανήθικη επειδή προϋποθέτει την καταστροφή εμβρύων.
Το 2001 απαγόρευσε τη διάθεση ομοσπονδιακών κονδυλίων για τη δημιουργία εμβρυικών βλαστικών κυττάρων -έκτοτε οι ερευνητές που χρηματοδοτούνται από το δημόσιο έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν μόνο τις ελαττωματικές καλλιέργειες βλαστοκυττάρων που είχαν δημιουργηθεί πριν από τις 9 Αυγούστου 2001.
Μάλιστα ο Μπους απαγόρευσε ακόμα και τη χρήση εμβρύων που περισσεύουν από τις κλινικές εξωσωματικής γονιμοποίησης και θα απορρίπτονταν ούτως ή άλλως.
Οι διαμαρτυρίες των Αμερικανών βιολόγων και των ασθενών που θα μπορούσαν να ωφεληθούν από τα βλαστικά κύτταρα ήρθαν έτσι να προστεθούν στην οργή των κλιματολόγων που έκαναν λόγο για πολιτικές παρεμβάσεις και απόπειρες φίμωσης στη μελέτη της κλιματικής αλλαγής.
Οι βιολόγοι δηλώνουν τώρα ενθουσιασμένοι με την ανατροπή στη στάση του Λευκού Οίκου: «Αλληλούια! Αυτό σηματοδοτεί το τέλος ενός μεγάλου και καταπιεστικού κεφαλαίου στην ιστορία της επιστήμης» σχολίασε στο Reuters ο Ρόμερτ Λάνζα, ερευνητής της πρωτοπόρου εταιρείας Advanced Cell Technology στη Μασαχουσέτη.
«Η απομάκρυνση αυτού του εμποδίου που βρισκόταν στο δρόμο μας εδώ και οκτώ χρόνια θα ανοίξει σημαντικούς νέους τομείς της έρευνας» συμφώνησε ο Ντάγκλας Μέλτον, διευθυντής του Ινστιτούτου Βλαστικών Κυττάρων του Χάρβαρντ.

Αυτά αναφέρονται από το Associated Press και δημοσιεύονται στο in.gr. Η Απάντηση στα ηθικά προβλήματα ούτε εύκολη είναι αλλά ούτε μονοσήμαντη μπορεί να είναι. Οπωσδήποτε όμως αποτελεί πρόοδο συγκρινόμενη με την θρησκόληπτη πολιτική του προκατόχου του.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009