Ράλλης Κοψίδης

Και οι δύο εικόνες είναι από την εικονόγραφηση του πρόναου της μονής Πεντέλης

Ο Ράλλης Κοψίδης γεννήθηκε στο Κάστρο Λήμνου το 1929, κατάγεται όμως από την Αλεξανδρούπολη. Από το 1949, και για τέσσερα χρόνια σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Ανδρέα Γεωργιάδη και στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στον Φώτιο Κόντογλου (1953-1959) και συνεργάστηκε μαζί του στην εικονογράφηση εκκλησιών.Ο Κόντογλου τον επηρέασε βαθειά στην εικαστική τεχνική.
Οργάνωσε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, (Γκαλερί «Τέχνη» 1958, Ώρα 1969,1973, 1976,1978, «Θόλος» 1975, Κρεωνίδη 1978, «Αργώ» 1982, την Θεσσαλονίκη 1970, Κοχλίας 1974,1977, τον Βόλο (Τέχνη 1970), την Κατερίνη 1977 και το Ηράκλειο Κρήτης (Γκαλερί Σταυρακάκη ) 1979, και πήρε μέρος σε πολλές Πανελλήνιες και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα. Η δουλειά του παρουσιάστηκε επίσης σε ομαδικές εκθέσεις στην Κολωνία 1976, τη Γιαουντέ του Καμερούν 1980, καθώς και σε δύο εκθέσεις που οργάνωσε η Εθνική Πινακοθήκη στο Δουβλίνο 1979, και τις Βρυξέλλες 1988. Το 1989 η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε μεγάλη αναδρομική έκθεση με έργα ζωγραφικής και χαρακτικής στην Αθήνα και Αλεξανδρούπολη.
Η πλέον πρόσφατη έκθεση του έγινε στον «Αστρολάβο» Πειραιώς το 1992.
Ασχολήθηκε επίσης με την αγιογράφηση εκκλησιών στην Ελλάδα, του μοναστηριού του Cheverogne του Βελγίου, και του ναού του Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Chambesy της Γενεύης. Το τελευταίο αυτό έργο είχε ιδιαίτερη προβολή στον ελληνικό και ξένο τύπο και χαρακτηρίστηκε ως μια προσπάθεια εξεύρεσης μιας νέας εικαστικής μορφολογίας, βασισμένης στην παράδοση αλλά με έντονα προσωπικό ύφος, για την εικονογράφηση ορθοδόξων εκκλησιών.
Εκτός από ζωγράφος και χαράκτης ο Ράλλης Κοψίδης είναι και δόκιμος πεζογράφος με αξιόλογη επίδοση στην συγγραφή και εικονογράφηση βιβλίων.
Από το 1972 έως το 1974 ασχολήθηκε με την έκδοση του περιοδικού «Κάνιστρο» και έχει γράψει και έχει εικονογραφήσει τα βιβλία: Σταυροί στον Άθωνα 1963, Εξοχή 1964, Προσκυνητάρι της Αίγινας 1965, Το Άδυτον 15 ξυλογραφίες για το Άγιο Όρος 1968, Μάνη η Πολύπυργος , (έκδοση του «Κάνιστρου» 1972), «Σπίτια Ελληνικά (έκδοση Κάνιστρου 1973), Ρακένδυτοι 1976, Κάστρο Ηλιόκαστρο , 1980, Τα κουρσούμια και άλλα ιστορήματα, 1985, «Στα μπάζα του Λαυρίου» 1985, Το Τετράδιο του Γυρισμού 1987. Στη συγγραφική του δράση συγκαταλέγονται και πολλά δημοσιεύματα για διάφορα περιοδικά καθώς και κείμενα για φυλλάδια που εκδόθηκαν με την ευκαιρία των ατομικών του εκθέσεων.
Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Μουσείο Βορρέ , το Τελλόγλειο Ίδρυμα, την Πινακοθήκη Ιωαννίνων, την Πινακοθήκη Δήμου Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Κατά την τεχνοκριτικό Αθηνά Σχινά:" Ο Κοψίδης βίωσε την βυζαντινή και βυζαντινολαϊκή παράδοση, χωρίς να µιµηθεί τους τρόπους ή να ακολουθήσει πιστά τα πρότυπα του δασκάλου του(Κόντογλου), από τα οποία εµπνεύστηκε... Ο Ράλλης κοψίδης, µέσα από το πνεύµα της ορθοδοξίας δεν ερµήνευσε το γράµµα, αλλά το πνεύµα της... Με την μέθοδο που ακολουθούν οι ανυφάντρες ή οι κεντίστρες, χτίζει ο Κοψίδης τις ιστορίες του. Ιστορίες που μοιάζουν με τα κοχύλια της θάλασσας, στα οποία όταν ακουμπά κανείς το αφτί του αφουγκράζεται το βουϊτό του πυθμένα και τους ψιθύρους ενός τόπου εγκαρτέρησης των αφανών. Γιατί ο Ράλλης Κοψίδης την αίσθηση της αφής και της ακοής την μετατρέπει σε εικόνα. Αφηγείται ό,τι έψαυσε και άγγιξε, ότι άκουσε και γνώρισε, ό,τι παρατήρησε και με την μνήμη του το ανακαλεί... Ο Ράλλης Κοψίδης με ένα μοναδικό ύφος αφηγείται, συνταιριάζει, συναιρεί και διαστέλλει στον χρόνο, τους ρυθμούς και τους τρόπους μιας συμβίωσης παραδοξοτήτων κι αντιθέσεων. Οι εικόνες του λειτουργούν ως μία μεταφορική γλώσσα εννοιών, που εμπεριέχει συμβολισμούς, αλληγορίες, ένα άρωμα λεπτής ειρωνίας και μια κριτική διάσταση"