Ιατρικές διαφημίσεις της δεκαετιας του 1940

Οι ασχολούμενοι με την διαφήμιση λένε ότι η διαφήμιση εκφράζει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο την κουλτούρα μιας εποχής. Το ότι δεν έχουν άδικο το συνειδητοποίησα απόψε διαβάζοντας κάποια τεύχη(του 1947) του βρετανικού ιατρικού περιοδικού Postgraduate Medical Journal που είναι το επίσημο όργανο Αγγλικού Κολεγίου των Ιατρών.
Κατά αρχάς η διαφήμιση είναι λίγη και δεν έχει την πολυτέλεια της πολυχρωμίας. Ας μη ξεχνάμε ότι οι μέθοδοι τυπογραφίας έχουν αλλάξει ριζικά και επιτρέπουν ευκολότερο σχεδιασμό και στήσιμο σελίδων και ευνοούν την χρήση ή καλύτερα την κατάχρηση χρώματος. Το όποιο αισθητικό αποτέλεσμα επιτυγχάνεται από την χρήση των κατάλληλων γραμμάτων (σειρά και μέγεθος) σε συνδυασμό με τα πλαίσια.
Τα διαφημιζόμενα προϊόντα είναι εκείνα που τα είχε περισσότερο ανάγκη η εποχή δηλαδή αντιμικροβιακά φάρμακα και προϊόντα παιδικής διατροφής. Το μήνυμα είναι λιτό και δεν περιέχουν καθόλου πληροφορίες για το διαφημιζόμενο προϊόν. Αν κάτι τέτοιο γινόταν στις μέρες μας δεν θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας διότι θα το απαγόρευαν οι αρμόδιες κρατικές αρχές.


Φαίνεται ότι σε διαφημίσεις αυτού ή παραπλήσιου περιεχομένου εδράζεται η αντίληψη ότι η χρήση βιταμινών προφυλάσσει από τις ιογενείς λοιμώξεις του ανωτέρου αναπνευστικού. Για την βιταμίνη C υπάρχουν κάποια ισχνά δεδομένα την δεκαετία του1970.

Ένα βαρβιτουρικό που συνεχίζει να είναι ακόμη σε χρήση αν και σε μικρότερο βαθμό...

Αντισταφυλοκκική αλοιφή, άγνώστου σε μένα τουλάχιστον συστάσεως

Σήμερα θα εθεωρείτο τουλάχιστον ως αντιδιαφήμιση του μητρικού θηλασμού, κακό βέβαια η άρνηση του θηλασμού, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η υιοθέτηση του τεχνητού θηλασμού επέτρεψε την έξοδο της γυναίκας από τον γυναικωνίτη και οδήγησε στην οικονομική και κοινωνική της απελευθέρωση.




Δύο πρόγονοι των συγχρόνων αντιμικροβιακών, δυο μικρά ή μάλλον δυο τεράστια θαύματα