Πέθανε ο πρώην αντιπρύτανης του ΕΜΠ Λευτέρης Παπαγιαννάκης

Χθες το πρωί πέθανε ο πρώην αντιπρύτανης του ΕΜΠ Λευτέρης Παπαγιαννάκης. Διανοούμενος και αγωνιστής της αριστεράς. Δυο σοβαρές πρωινές εφημερίδες τον νεκρολογούν:
Η Αυγή γράφει:
Ένας σπουδαίος άνθρωπος έφυγε χτες, ένας ανήσυχος επιστήμονας, ένας ενεργός πολίτης, ένας διορατικός διανοούμενος με αριστερή κουλτούρα, ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης. Και σήμερα θα τον αποχαιρετίσουμε στις 12 το μεσημέρι από το Νεκροταφείο Κηφισιάς, οδός Αγ. Τρύφωνα (πίσω από το Ζηρίνειο). Η γυναίκα του Φωτούλα Τόγια, τα παιδιά του (η Κατερίνα και ο Γιώργος) επιθυμούν αντί στεφάνου να υποστηριχθεί ο λογαριασμός της Φοιτητικής Μέριμνας του ΕΜΠ.
Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης γεννήθηκε στις 21 Μαϊου του 1944 στην Καλαμάτα με καταγωγή από την Κίσαμο Χανίων. Χημικός του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές στη Γαλλία σε θέματα ενεργειακής και βιομηχανικής οικονομίας (1974-1981), εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Grenoble με θέμα την εκβιομηχάνιση της ελληνικής οικονομίας.
Καθηγητής Βιομηχανικής Οικονομίας στο ΕΜΠ και για μια εικοσαετία διευθυντής του Εργαστηρίου Βιομηχανικής και Ενεργειακής Οικονομίας του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, υπήρξε αντιπρύτανης του Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης του ΕΜΠ (1997-2000) και επιστημονικός υπεύθυνος του Γραφείου Διασύνδεσης του ΕΜΠ και του Προγράμματος «Τεχνολογία και Επιχειρηματικότητα» του ΕΜΠ. Στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής του συνεισφοράς καθιέρωσε τη συστηματική μελέτη των επαγγελματικών προοπτικών των αποφοίτων του ΕΜΠ και ευρύτερα των αποφοίτων μηχανικών, ενώ πρόσφατα υπήρξε μέλος του προεδρείου της διοργάνωσης του συνεδρίου του ΤΕΕ για την ελληνική βιομηχανία προς την οικονομία της γνώσης.
Με πλούσιο ερευνητικό και μελετητικό έργο σε θέματα σχετικά με τη βιομηχανική και την περιφερειακή ανάπτυξη, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την εξοικονόμηση ενέργειας, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τη διασύνδεση της καινοτομίας με την επιχειρηματικότητα κ.ά., ο Λ. Παπαγιαννάκης δημοσίευσε- μόνος ή σε συνεργασία- περί τις 200 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Από τα βιβλία του τα σημαντικότερα ήταν για τους ελληνικούς σιδηροδρόμους (1880-1910), την ελληνική βιομηχανία στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, το ελληνικό μάνατζμεντ, την ανάπτυξη της Θράκης.
Αρθρογράφος πολλών εφημερίδων (Αυγή, Ελευθεροτυπία, Καθημερινή, κ.ά.) και περιοδικών (Πολίτης, Σύγχρονα Θέματα, Οικονομικός Ταχυδρόμος, κ.ά.), ο Λ. Παπαγιαννάκης συνέβαλε ιδιαίτερα στα θέματα της εξέλιξης και της προοπτικής του ελληνικού πανεπιστημίου - συνιδρυτής της Πρωτοβουλίας πανεπιστημιακών για την αναβάθμιση του δημοσίου Πανεπιστημίου και του Παρατηρητηρίου Έρευνας και Διαλόγου του ελληνικού Πανεπιστημίου, καθώς επίσης ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Προβληματισμού «Η Αριστερά Σήμερα» (ΑΡ.ΣΗ) επεξεργάστηκε μιαν εναλλακτική πρόταση για την Οργάνωση και τη Λειτουργία της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Έρευνας στην Ελλάδα που συζητήθηκε ευρύτατα και συνέβαλε ιδιαίτερα στον δημόσιο διάλογο.
Μέλος της Νεολαίας της ΕΔΑ και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας (1964), το 1969 δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την υποτροφία που έλαβε από τη γαλλική κυβέρνηση, αφού το δικτατορικό καθεστώς αρνήθηκε να του δώσει διαβατήριο. Μετά τη μεταπολίτευση δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς και διετέλεσε μέλος της Κ.Ε. της ΕΑΡ και του ΣΥΝ.
Στο ίδιο μήκος κύματος γράφει η Καθημερινή:
Τα ξημερώματα της Τρίτης πέθανε ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης, καθηγητής και πρώην αντιπρύτανης του Ε.Μ.Π. Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 12 το μεσημέρι στο νεκροταφείο Κηφισιάς, Αγ.Τρύφωνος. Παράκληση της οικογένειας είναι αντί στεφάνου, να ενισχυθεί ο λογαριασμός Διεύθυνσης Φοιτητικής Μέριμνας του Ε.Μ.Π.
Γεννήθηκε στις 21 Μαϊου του 1944 στην Καλαμάτα με καταγωγή από την Κίσαμο Χανίων. Παντρεμένος με τη φαρμακοποιό Φωτούλα Τόγια και πατέρας δύο παιδιών της Κατερίνας και του Γιώργου.
Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης σπούδασε Χημικός στο πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία σε θέματα ενεργειακής και βιομηχανικής οικονομίας (1974-1981). Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Grenoble με θέμα την εκβιομηχάνιση της ελληνικής οικονομίας.
Εργάσθηκε, επίσης, ως διευθυντικό στέλεχος στην ελληνική βιομηχανία και σε μελετητικούς φορείς.
Καθηγητής της Βιομηχανικής Οικονομίας στο ΕΜΠ και για μια εικοσαετία Διευθυντής του Εργαστηρίου Βιομηχανικής και Ενεργειακής Οικονομίας του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, διετέλεσε Αντιπρύτανης του Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης του ΕΜΠ κατά την περίοδο 1997-2000, ενώ υπήρξε επίσης, επιστημονικός υπεύθυνος του Γραφείου Διασύνδεσης του ΕΜΠ και του Προγράμματος «Τεχνολογία και Επιχειρηματικότητα» του ΕΜΠ. Στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής του συνεισφοράς, καθιέρωσε τη συστηματική μελέτη των επαγγελματικών προοπτικών των αποφοίτων του ΕΜΠ και των αποφοίτων μηχανικών ευρύτερα, ενώ πρόσφατα υπήρξε μέλος του Προεδρείου διοργάνωσης του συνεδρίου του ΤΕΕ για την ελληνική βιομηχανία προς την οικονομία της γνώσης.
Ο Λ.Παπαγιαννάκης είχε αναπτύξει ένα πλούσιο ερευνητικό και μελετητικό έργο σε θέματα σχετικά με τη βιομηχανική και την περιφερειακή ανάπτυξη, την ανάλυση του ενεργειακού συστήματος, την εισαγωγή του φυσικού αερίου, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την εξοικονόμηση ενέργειας, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τις ερευνητικές και τεχνολογικές συνεργασίες, την αγορά εργασίας των μηχανικών, τη διασύνδεση της καινοτομίας με την επιχειρηματικότητα κ.α. Δημοσίευσε- μόνος ή σε συνεργασία- περί τις 200 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Από τα βιβλία του τα σημαντικότερα ήταν για τους ελληνικούς σιδηροδρόμους (1880-1910), την ελληνική βιομηχανία στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, το ελληνικό μάνατζμεντ, την ανάπτυξη της Θράκης.
Πλην της καθαρά επιστημονικής του συνεισφοράς, ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης συμμετείχε δραστήρια στο δημόσιο διάλογο. Στο πλαίσιο αυτό συνεργάσθηκε με πολλές εφημερίδες (Αυγή, Ελευθεροτυπία, Καθημερινή, κ.α.), καθώς και με περιοδικά (Πολίτης, Σύγχρονα Θέματα, Οικονομικός Ταχυδρόμος, κ.α.). Ιδιαίτερη ήταν η συμβολή του στον διάλογο που έχει ανοίξει για την εξέλιξη και την προοπτική του ελληνικού πανεπιστημίου - συνιδρυτής της Πρωτοβουλίας πανεπιστημιακών για την αναβάθμιση του δημοσίου Πανεπιστημίου και του Παρατηρητηρίου Έρευνας και Διαλόγου του ελληνικού Πανεπιστημίου, αλλά επίσης ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Προβληματισμού «η Αριστερά Σήμερα» (ΑΡ.ΣΗ), το 2006 προετοίμασε και διατύπωσε μιαν εναλλακτική πρόταση για την Οργάνωση και τη Λειτουργία της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Έρευνας στην Ελλάδα που συζητήθηκε ευρύτατα και συνέβαλε ιδιαίτερα στον δημόσιο διάλογο.
Από μαθητής ασχολήθηκε με το Αριστερό Κίνημα και υπήρξε μέλος της Νεολαίας της ΕΔΑ. Το 1964 εξελέγη μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας. Το 1969, αν και έλαβε υποτροφία από τη Γαλλική Κυβέρνηση με συστατική επιστολή του διακεκριμένου διεθνώς καθηγητή Ζέρβα, το δικτατορικό καθεστώς αρνήθηκε να του δώσει διαβατήριο. Μετά τη μεταπολίτευση δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς και διετέλεσε μέλος της ΚΕ της ΕΑΡ και του ΣΥΝ.
Το 1982 εκδόθηκε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας η πρωτότυπη εργασία του: «Οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι (1882-1910). Γεωπολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις. Επανέκδοση το 1990. Το 1995 μαζί με τον Γιάννη Σκουλά, τον Τίτο Πατρίκιο και τον Χριστόφορο Σακελλαρόπουλο εκδίδει στο Θεμέλιο το βιβλίο (Τραίνα και Ορίζοντες: Φωτογραφικές συλλογές).