H απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με την οποία δικαιώνεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την ιδιοκτησία του ορφανοτροφείου της Πριγκήπου, καταδικάζει μεν την Τουρκία για την αυθαιρεσία της και την επίκληση άδικων νόμων, αλλά κυρίως υπενθυμίζει τη λειτουργία του διεθνούς δικαίου.
Η πράξη λαμβάνει μεγαλύτερη σημασία, επειδή στην ομόφωνη απόφαση συνέβαλε, χωρίς επιφυλάξεις, και ο Τούρκος δικαστής που συμμετείχε στη σύνθεση. Επιπλέον την υπόθεση διεκπεραίωσαν από κοινού Ελληνες και Τούρκοι δικηγόροι, δίνοντας και με αυτό τον τρόπο ένα παράδειγμα κοινής λειτουργίας και συναντίληψης σε θέματα δικαίου, αλλά και υποδεικνύοντας την ύπαρξη ενός κοινού ευρωπαϊκού χώρου.
Η πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη απαιτεί, χωρίς προϋποθέσεις, τον σεβασμό των διεθνών κανόνων και του ευρωπαϊκού δικαιικού πολιτισμού. Το τουρκικό κράτος οφείλει να απαγκιστρωθεί από τη μεταοθωμανική του κληρονομιά και να προσαρμοστεί στη σημερινή συγκυρία, εφόσον προσβλέπει προς Δυσμάς. Παρομοίως, η Ελλάδα πρέπει να αφομοιώσει το ότι το διεθνές δίκαιο δεν εφαρμόζεται επιλεκτικά, αλλά καθολικά· σε άλλη περίπτωση, η καταδίκη μπορεί να αφορά και αυτήν.
Το κύριο άρθρο της σημερινής "Καθημερινής" το οποίο προσυπογράφω ανεπιφύλακτα. Αμφιβάλλω αν το ίδιο θα έκαναν και οι υπερπατριώτες της σχολής του μακαριστού Χρυστόδουλου
Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Άριστο κείμενο αλλά σιγά μην σας πάρει χαμπάρι ο Θεσσαλονίκης
ΑπάντησηΔιαγραφή