H χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας"

Όταν η γενιά μου βρισκόταν στο δημοτικό σχολείο αποστήθιζε κάποιους εθνικοπατριωτικού περιεχομένου στίχους δεν θυμούμαι ποιου ποιητή που άρχισαν κάπως έτσι" ξέρεις την χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα" και κατέληγαν ως εξής "Ω! δεν την αγνοεί κανείς είναι η γή η ελληνίς".
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει κανείς ποιητής δεν θα μπορούσε να μιλήσει για φαιδρά πορτοκαλέα αλλά για φαιδρά χώρα. Με την έννοια που έχει η λέξη φαιδρά στις μέρες μας και όχι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Εκεί την κατάντησαν όλοι οι πολιτικοί της ταγοί.
Κι ας αρχίσω από την κυβέρνηση, οι Ηρακλείς που θα καθάριζαν την χώρα από την κόπρο του Αυγείου την βύθιζαν βαθύτερα στον βόθρο. Δεν έφταναν τα σκάνδαλα των γαλάζιων κουμπάρων το σκάνδαλο των υποκλοπών που η ανεξάρτητη δικαιοσύνη αποφάσισε ότι δεν υπήρξε και έθεσε την υπόθεση στο αρχείο, ήρθε και η Ζαχοπουλιάδα για να δέση το γλυκό. Ποιός να φανταζόταν ότι ο φύλακας αυτός της ηθικής και της Νεοδημοκρατικής καθαρότητας κατά το παράδειγμα του μακαρίτη του Αυλωνίτη στην παλιά Ελληνική ταινία θα μιλούσε για Πολιτισμό(πνεύμα) και Ηθική θα γινόταν Hard Porno ταινία κατάλληλη για το Youporn και αιτίας αυτού θα μαθαίναμε τα όσα ωραία και νόμιμα συνέβαιναν στον ευαίσθητο χώρο του πολιτισμού. Και μάλιστα από άνθρωπο που ήταν της απόλυτης εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού. Ποιός θα περίμενε την εμπλοκή του Ιδιαίτερου Γραφείου του Πρωθυπουργού στην όζουσα κατάσταση και ακόμη χειρότερο εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο βουλευτής αντί να δίδει εξηγήσεις μέσω των συνηθισμένων κοινοβουλευτικών οδών να δίνει εξηγήσεις μέσω τηλεοπτικής εκπομπής φίλου του δημοσιογράφου του οποίου η συμμετοχή στην όλη ιστορία δεν έχει ξεκαθαριστεί.
Στην αξιωματική αντιπολίτευση πάλι αντί να τους απασχολούν τα προβλήματα της χώρας και του λαού τους απασχολεί ποιός θα έχει την καρέκλα του προέδρου, λες και αυτό είναι το μείζον για την χώρα. Ο αρχηγός της μέσα σε ένα φοβικό πλέγμα που του έχει δημιουργήσει η αδυναμία του να καρπωθεί τις απώλειες της κυβερνήσεως,λόγω του ότι δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στις λαϊκές μάζες βλέπει παντού εχθρούς και υπονομευτές. Εκδότες, οπαδοί Βενιζέλου, ακαδημαϊκοί που δεν συμφωνούν με την γραμμή του, αλλά και φίλοι του πού ίσως μπορεί να διατυπώσουν διαφορετικούς προβληματισμούς( ΙΣΤΑΜΕ) είναι εχθροί και πρέπει να πάνε στο πυρ το εξώτερο. Αυτός χρειάζεται Μόνο Κοτζιάδες και Παπανώτες(το αντίστοιχο του κ Κοτζιά στα Bloggs ). Το πιο αλγεινό κατά την γνώμη μου είναι η απειλή διαγραφής του Βενιζέλου αν φίλοι του Πανεπιστημιακοί δημιουργήσουν κάποιο σύλλογο-όμιλο σκέψης. Εμένα αυτό μου θυμίζει τις απόψεις περί "συλλογικής ευθύνης" και μου θυμίζει Χιτλερισμό. Αυτά προς το παρόν. Στο επόμενο μικρότερα κόμματα και Media