Το Βιβλίο Ιστορίας και η Εθνική Επέτειος

Η συζήτηση για το βιβλίο της Ιστορίας της 6^ης Δημοτικού καλά κρατεί. Ίσως λόγω επετείου και ήττας στο ποδόσφαιρο οι από τηλοψίας διαξιφισμοί σήμερα (25-3-2007) ήταν ιδιαίτερα έντονοι. Μιας και φέτος δεν είχαμε κάποιο μετανάστη-αριστούχο-σημαιοφόρο να στοχοποιήσουμε, έπρεπε να στραφούμε κατά της συγγραφέως του βιβλίου και να ζητήσουμε τον ανασκολοπισμό της, υπερβάλλοντας ακόμη και τους Οθωμανούς έναντι των επαναστατών του 21.

Ξεχνάμε όμως ότι η Ιστορία είναι αλήθεια και ως τοιαύτη πρέπει να αντιμετωπίζεται .Ξεχνάμε ακόμη ότι άλλο η ιστορική επιστήμη και άλλο το σχολικό εγχειρίδιο του οποίου ο σκοπός είναι η διάπλαση συνειδήσεων (πατριωτικών, εθνικών, κλπ). Για αυτό άλλωστε τα ιστορικά σχολικά εγχειρίδια βλέπουν τα ίδια ακριβώς γεγονότα εντελώς διαφορετικά Η μικρασιατική εκστρατεία για τους εξ ανατολών γείτονες ήταν ένας απαίσιος, βίαιος κατακτητικός πόλεμος, ενώ η μικρασιατική καταστροφή (σφαγή) ήταν η απομάκρυνση από τα πάτρια ενός ιταμού εισβολέα. Το πώς λοιπόν θα δώσουμε τα ιστορικά γεγονότα στα παιδιά μας είναι πολιτική και μόνον απόφαση.

Αν θέλουμε να τους καλλιεργήσουμε τον άκρατο νασιοναλισμό έχουν δίκιο ο μακαριότατος και οι περί αυτόν ,όπως ο λαύρος νέος επίσκοπος Κορίνθου .

Αν όμως θέλουμε να δημιουργήσουμε ελευθέρους και σκεπτομένους πολίτες, ο σεβασμός της ιστορίας, είναι η προτεραιότης.. Και όχι των εθνικών μύθων όπως τονίζει σε σημερινό άρθρο της στο Βήμα η καθηγήτρια κ Χ. Κουλούρη. Η οποία αναφέρει «Σήμερα, γνωρίζουμε πολύ καλύτερα τι, πώς και γιατί συνέβη στα χρόνια εκείνα.(ΣΣ επαναστατικά και προεπαναστατικά) Αυτές οι κοινές για τους ιστορικούς παραδοχές αποτυπώνονται τόσο σε ειδικές μονογραφίες όσο και σε συνθετικά έργα. Ήδη από το 1960 ο Κ. Θ. Δημαράς είχε χαρακτηρίσει «εθνική ανακρίβεια» το Κρυφό Σχολειό ενώ το 1997 ο Άλκης Αγγέλου είχε τεκμηριώσει πότε και μέσα από ποιες διαδικασίες δημιουργείται ο σχετικός μύθος. Το 1979 ο Κώστας Λάππας έγραψε για μια άλλη «εθνική ανακρίβεια», τον μύθο της ύψωσης του λαβάρου της Αγίας Λαύρας από τον Π. Πατρών Γερμανό. Και ο Αλέξης Πολίτης έχει γράψει για πολλούς από αυτούς τους «θελκτικούς μύθους», που «τυμβωρύχοι» ιστορικοί αποκαλύπτουν αναιδώς το ψεύδος τους. Αλλά και έργα αναφοράς όπως η πολύτομη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, η οποία εκδόθηκε τη δεκαετία του 1970, και το πρόσφατο Ελλάς, η σύγχρονη συνέχεια των Θ. Βερέμη και Γ. Κολιόπουλου διαψεύδουν τους μύθους σχετικά με τον ρόλο της Εκκλησίας και επιμένουν στην αυστηρή ιστορική μέθοδο» .

Ειδικά για το τελευταίο υπάρχουν πολύ ωραία σημερινά άρθρα από τον καθηγητή κ Λιάκο στο Βήμα με τίτλο « Είχε η Εκκλησία εθνική συνείδηση;» ( http://tovima.dolnet.gr) κα ι τον καθηγητή Γιαννουλόπουλο στην Καθημερινή (http://www.kathimerini.gr/ ) με τίτλο «Από το Γένος στο Έθνος: Ο ατελέσφορος συγκερασμός»

Ακόμη και για το αρματολίκι υπάρχει αμφισβήτηση από την έρευνα, αν τα πράγματα είναι όπως μας τα δίδαξε το σχολείο( όχι το κρυφό του κ Χριστοδούλου αλλά το λαϊκό που μαθαίνουν γράμματα τα Ελληνόπουλα μαζί με τα Αλβανάκια). Σήμερα ο ιστορικός κ Στάθης δίδει μια άλλη διάσταση σε άρθρο του στο Βήμα με τίτλο Γιατί «επαναστάτησαν» οι Κλέφτες και οι αρματολοί, προκρίνει ο αθεόφοβος την άκρως μαρξιστική άποψη ότι όλα έγιναν για το λουφέ. Αν είναι ποτέ δυνατόν !!