tag:blogger.com,1999:blog-7762161247695062175.post1989537050070815242..comments2013-08-02T15:26:19.725+02:00Comments on Νέαρχος Γαλανάκης: ΦοβάμαιΝέαρχος Γαλανάκηςhttp://www.blogger.com/profile/05655724775889482991noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-7762161247695062175.post-8097357909150537812008-11-22T22:44:00.000+02:002008-11-22T22:44:00.000+02:00@καπιταλιστικό κουμούνι και Maria JoseΕυχαριστώ γι...@καπιταλιστικό κουμούνι και Maria Jose<BR/>Ευχαριστώ για τα σχόλια σας , περισσότερο για τους στίχουςΝέαρχος Γαλανάκηςhttps://www.blogger.com/profile/05655724775889482991noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7762161247695062175.post-36633170335101835912008-11-22T00:18:00.000+02:002008-11-22T00:18:00.000+02:00Πολύ ωραίο ποίημα. Ταιριάζει απόλυτα στην ελληνική...Πολύ ωραίο ποίημα. Ταιριάζει απόλυτα στην ελληνική πραγματικότητα...Ανορθόδοξοςhttps://www.blogger.com/profile/02472530052713413306noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7762161247695062175.post-18307269568132645142008-11-21T18:04:00.000+02:002008-11-21T18:04:00.000+02:00Σίγουρα αυτό το είδος ανθρώπων που περιγράφει ο Αν...Σίγουρα αυτό το είδος ανθρώπων που περιγράφει ο Αναγνωστάκης προκαλεί οργή και αηδία. Από την άλλη μεριά, ο Τίτος Πατρίκιος σκιαγραφεί με απογοήτευση κάποιους από τους εκάστοτε αγωνιστές:<BR/><BR/>"Τα παιδιά με τα σγουρά μαλλιά<BR/>τα πυκνά φρύδια, τα έντονα σαγόνια<BR/>που πάντα είχαν στα μάγουλα<BR/>σκιά από γένια δύο ημερών<BR/>που οργανώνονταν, έγραφαν πλατφόρμες στη Φραγκφούρτη, τη Μπολόνια, τη Στοκχόλμη<BR/>που μετέδιδαν νοσταλγία για τον τόπο<BR/>στις ερωτευμένες φιλενάδες τους<BR/>έγιναν πια οικογενειάρχες<BR/>με γκρίζα και αραιά μαλλιά, εύσαρκοι<BR/>καλοξυρισμένοι, με στήριγμα μοναδικό<BR/>τις συνεπείς συζύγους<BR/>στη Φραγκφούρτη, τη Μπολόνια, τη Στοκχόλμη."<BR/><BR/>Μάλλον όσο τα γεγονότα απομακρύνονται από το σήμερα, γίνονται μικρότερα και λιγότερο ευκρινή λόγω απόστασης και μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από μη μετόχους ή αφανιστούν στη λήθη των μετόχων. Αυτό που διατηρείται όμως είναι η ουσία των γεγονότων, ενσωματωμένη σε άλλοτε άλλο βαθμό στα σύγχρονα πράγματα.Μαρία Δριμήhttps://www.blogger.com/profile/15287202842348000361noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7762161247695062175.post-57433867655248532842008-11-21T17:01:00.000+02:002008-11-21T17:01:00.000+02:00γνώρισα τις σκέψεις σου, μέσα από το Μανιτάρι του ...γνώρισα τις σκέψεις σου, μέσα από το Μανιτάρι του Βουνού.<BR/>Θα τα λέμε.<BR/>Ως απάντηση ένα γνωστό του Αναγνωστάκη<BR/>Δρόμοι παλιοί<BR/>Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα<BR/>κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ<BR/>νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή<BR/>Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά<BR/>κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ<BR/>Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες<BR/>Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα<BR/>κι ούτε κανένας με γνώριζεAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7762161247695062175.post-20757430404130472822008-11-21T15:27:00.000+02:002008-11-21T15:27:00.000+02:00Πάντοτε επίκαιρος και αληθήςΠάντοτε επίκαιρος και αληθήςAnonymousnoreply@blogger.com