Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Στ' αστεία παίζαμε. ποίηση Μ. Αναγνωστάκη

Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
Mέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας
Tα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε
Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα.
Nύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ' το φως της ημέρας
Mήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε χάναμε ολοένα
Πώς θα φύγουμε τώρα; πού θα πάμε; ποιος θα μας δεχτεί;

Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας
Kλέφτες!
Στα ψέματα παίζαμε!

4 σχόλια:

  1. "Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας
    Kλέφτες!
    Στα ψέματα παίζαμε!"

    μόνο εμείς
    κανείς άλλος
    Μπραβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το παιγνίδι ήταν στημμένο από καιρό, και άμα χάνεις λές θα ρεφάρω...Μα σε λάθος παιγνίδι της ζωής, γιαυτό πρέπει να φέρουμε στο φως αυτούς που στήνουν παιγνίδια και φωνάζουν και σήμερα ΅λύκος στα πρόβατα΅Ιδίως όταν το παιγνίδι το στημμένο γίνεται με όρους επιστημονοσύνης μακριά από το δίκιο του απλού παθόντα, του προβάτου της Λαμπρης τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας.
    νομίζω ότι τα λέει όλς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όλα, απολύτως όλα! Ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή